To już dziewiąta sesja Pracowni Studiów Miejskich Instytutu Kultury Polskiej UW, której tematem tym razem będą awangardy XX wieku, traktowane jako niezbywalny element polskiej kultury miejskiej tamtego stulecia. Oprócz konceptualizacji przestrzeni miejskiej i licznych projektów modernizacyjnych czy utopii przestrzennych Wielkiej Awangardy, zostanie poruszony temat ich realizacji i tego, w jaką relację wchodziły ruchy awangardowe z miejskim środowiskiem, w którym się rodziły i funkcjonowały.
Bardziej niż projekty i refleksje o przestrzeni – dobrze i bogato już opisane w literaturze przedmiotu – organizatorów interesuje napięcie między nimi a realną przestrzenią, w jakiej grupy i ruchy awangardowe powstawały i działały. W trakcie konferencji uczestnicy przyjrzą się konkretnym miastom i równie konkretnym, codziennym warunkom przestrzennym tego funkcjonowania, a przez to spróbują odpowiedzieć na pytania: Dlaczego związek awangardowości z miejskością jest tak integralny i na czym ta integralność polega? Jak wyglądałaby awangardowa mapa miast polskich i dlaczego właśnie w tych ośrodkach ruchy te powstawały? Jaka relacja zachodzi między awangardowymi (zbiorowymi lub indywidualnymi) wyobraźniami i doświadczeniami miejskimi a poetykami/estetykami/politykami przestrzennymi? Czy awangardowe migracje i działania międzynarodowe mają wpływ na doświadczenia i praktyki miejskie i artystyczne twórców?
Refleksje te zostaną skupione w kilku blokach tematycznych. Pierwszy z nich będzie poświęcony miastom awangard jako ośrodkom ich codziennego funkcjonowania. Prowadzący pragną zastanowić się nad tym, czy istnieją związki między nimi a estetykami i sposobami działania awangardystów, a jednocześnie naszkicować awangardową mapę międzywojennej Polski.
Drugi blok będzie omawiał mapę praktyk awangardowych: działania, sposoby używania miasta, przemieszczania się po nim i działania w nim, a także przekształcania jego przestrzeni przez przedstawicieli i przedstawicielki dwudziestowiecznych awangard, przy czym tu również uczestnicy skupią się na konkretnych miastach, reprezentatywnych dla specyfiki danej praktyki awangardowej. W kolejnym bloku problemowym przyjrzą się miejskiemu dziedzictwu awangardy: jak zmieniała się relacja między miejskością i awangardowością w ciągu XX wieku – przez powojenne grupy nawiązujące do jej tradycji oraz realizacje idei awangardowych w przestrzeniach publicznych aż po współczesne nawiązania artystyczne do zapoczątkowanych wtedy praktyk?
Planowany program sesji został ułożony jednocześnie problemowo i historycznie. Kolejne referaty będą składały się w całość, która odzwierciedli nie tylko kulturową historię ruchów awangardowych jako ruchów miejskich, lecz także historię kultury polskiej XX wieku, widzianą z perspektywy miejskich praktyk awangardowych, obecnych również we współczesnych przestrzeniach miejskich.
Szczegóły konferencji, w tym program wydarzenia pod linkiem.
